تماشاگرى جنسى یا نظر بازى[1] و نگاه کردن به تصاویر و صحنه هاىتحریک کننده جنسى، علاوه بر اینکه از نظر شرعى حرام و گناه است؛ از نظر علمى نیز نوعى انحراف جنسى محسوب مى شود؛ زیرا نظر بازى مقدمه اى براى انجام یک فعالیت جنسى مشروع و طبیعى نیست؛ بلکه کار تماشاگرى جنسى جانشین فعالیت جنسى طبیعى و بهنجار مى شود.

عمل نظر بازى، معمولاً در بین مردان شایع تر است. علّت به وجود آمدن این اختلال، مانند سایر انحراف هاى جنسى کاملاً روشن نیست؛ اما فرضیه هایى بر بروز تصادفى رابطه میان انگیختگى جنسى و دید زدن مطرح شده است.

برخى از روان شناسان معتقدند: اگر یک مرد هنگام دید زدن یا پس از تماشاگرى جنسى و هنگام به یاد آوردن صحنه مورد مشاهده و خیال پردازى درباره آن، استمنا کند؛ رابطه اى بین لذت جنسى حاصل از دید زدن و اوج لذت جنسى ناشى از استمنا به وجود خواهد آمد که در اثر تکرار مستحکم تر شده و سرانجام رفتار نظر بازى - به عنوان منبع اصلى انگیختگى جنسى - ادامه خواهد یافت.

برخى دیگر از نظریه پردازان (روان کاوها) معتقدند: افراد دچار این انحراف، در کودکى شاهد رابطه جنسى والدین خود بوده اند و چنین تجربه اى آنان را به تماشاگرى جنسى سوق داده است.

برخى دیگر نیز مى گویند: فعالیت هاى نظر بازانه در میان نوجوانان، راهى براى ابراز کنجکاوى جنسى است که بعدها تجربیات مستقیم جاى آن را مى گیرد! اما دوام این رفتار در برخى از نوجوانان بیشتر ناشى از فقدان مهارت‌هاى اجتماعى و جنسى در برخورد با جنس مخالف است.

به عبارت دیگر افراد دچار این انحراف به دلیل نداشتن مهارت هاى اجتماعى و جنسى بهنجار و مشروع و ترس از ناکامى در روابط اجتماعى با جنس مخالف، تنها راه کسب لذت جنسى را نظربازى دزدانه مى دانند[2].

پی‌نوشت:
[1]  1. Voyeurism.
[2]. محمد رضا نیکخو، آشنایى با رفتارهاى جنسى، انتشارات مهارت، چاپ چهارم، 1383، ص 179 و 180.

منبع: اختلالات رفتارى، ابوالقاسم بشیرى؛ نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاه ها، قم: دفتر نشر معارف، 1387.

پرسش‌های مرتبط: